Ω έλατο, ω έλατο…

Στα παιδικά μου χρόνια δεν θυμάμαι να είχαμε στολίσει ποτέ χριστουγεννιάτικο δέντρο στο σπίτι μας. Και με τι στολίδια δηλαδή! Καμιά καραμέλα τυλιγμένη σε χρωματιστό χαρτί και το πολύ-πολύ κανένα μπαλόνι, αυτά ήταν τα στολίδια της εποχής μου. Μα ούτε και το τραγούδι “Ω έλατο, ω έλατο μ’ αρέσεις πώς μ’ αρέσεις” το μάθαμε στο σχολείο. Για τα παιδιά της ηλικίας μου το έλατο δεν ήταν απλώς ένα δέντρο, ήταν ένα χρήσιμο δέντρο.

Το καλοκαίρι το κάθε σπίτι έκανε το κουμάντο του και μάζευε τροφές για ταΐζει τα ζώα του τον χειμώνα, δηλαδή άχυρο, τριφύλλι, σανό από αγριόχορτα και τα αποθήκευε κάνοντας θημωνιές. Επίσης κλάριζε δέντρα, κυρίως βελανιδιές, καστανιές και μουριές και τα αποθήκευε κατά τον ίδιο τρόπο. Ποτέ όμως οι τροφές αυτές δεν επαρκούσαν και όσοι είχαν στο σπιτικό τους γίδες κατέφευγαν στο δάσος και έκοβαν κλαδιά έλατου. Δεν ήταν η καλύτερη τροφή, μα ήταν μια λύση ανάγκης και συχνά για να γίνει πιο αρεστή την κατέβρεχαν με το αλατόνερο που περίσσευε από την κατανάλωση του λάχανου και της πράσινης ντομάτας που διατηρούνταν στην αρμύρα.Το κόψιμο των ελάτινων κλαδιών και το κουβάλημά τους ήταν δουλειά κυρίως των γυναικών.

Η μάνα μου, που κατέγραφε τα πάντα, θυμήθηκε σαν σήμερα στις 10 Ιανουαρίου του 1987 και έγραψε στο ημερολόγιο της τούτα:

«1949 σαν σήμερα παραμονή τ΄Αγίου Θεοδοσίου ήμανε έγκυος [εφτά μηνών] στο Γιώργο μου και πήγα δυο φορές για έλατο πάνω στου Καρδαρά [ρέμα μ΄αυτή την ονομασία] μαζί και η Αγορίτσα η ανηψιά μου, του Πούλιου [θυγατέρα]. Φέραμε ένα ζαλίκι στο μοναστήρι και ξανά κόψαμε κι άλλο ζαλίκι και το φέραμε μέχρι την Τσιβή [μάνα της Αγορίτσας] και ξανά πήγαμε στο μοναστήρι πήραμε και το άλλο, κι εγώ τα΄φερα στο σπίτι και τα δυο. Με βοηθούσε κι ο Γιώργος μου [ο αδερφός της]. Και το Μάρτη, 24 Μάρτη γεννήθηκε ο Γιώργος…»

Και συνεχίζει με την γέννησή μου και την ταλαιπωρία όλης της οικογένειας αυτά τα δύσκολα χρόνια, αλλά τούτα ας τ’ αφήσουμε για άλλη ευκαιρία. Να συμπληρώσω μόνο πως η μάνα μου έχει γεμίσει ολόκληρη τη σελίδα του ημερολογίου και μην έχοντας χώρο να γράψει στην ίδια ημέρα του μήνα και γεγονότα επόμενων ετών, …συμπλήρωσε σε ένα πρόσθετο χαρτάκι τις χρονιές 1991, 1992, 1993, που φαίνεται στην επόμενη σελίδα!